Het "Landesamt für Denkmalpflege" te Beieren constateert in de jaren 80 van de vorige eeuw dat, hoewel er steeds weer nieuwe technieken en installaties toegepast worden, de kosten van exploitatie en instandhouding van hun monumenten jaarlijks blijven stijgen, terwijl de problemen in de monumenten niet opgelost worden. Behalve dat deze problemen onbeheersbaar blijken, wordt de situatie zo ook onbetaalbaar en dat kan niet. Dit moet drastisch veranderen. In 1982 krijgt Henning Großeschmidt (conservaor in dienst van het Landesamt) opdracht een alternatieve methode te ontwikkelen voor het verwarmen van monumenten.

Zijn opdracht: "Ontwikkel een systeem dat aan de volgende voorwaarden voldoet":

1. Minimale bouwkundige ingrepen.
2. Geen optrekkend vocht, condensatie, schimmel en zoutmineralisatie.
3. Stabilisatie van het binnenklimaat.
4. Gunstige exploitatiekosten en budgetteerbaar.

Geïnspireerd door de Weißenburger Thermen ontwikkelt hij het verwarmingssysteem "Temperierung".